• شنبه، 19 فروردين 1402

تاریخ عکاسی ایران و جهان

از اختراع عکاسی نزدیک به دو قرن است که می گذرد. این هنر که در اروپا پا به عرصه گذاشت در زمانی اندک  به تمام مرز های جغرافیایی راه یافت و امروزه عکاسی تبدیل به یکی از گویا ترین وسیله های بیانی دنیا شده است. در اوایل قرن نوزدهم برای طبیعت گرایی و دقت در هنرهای بصری ارزش بالایی در نظر گرفته می شد . شکل گیری تصویر به صورت ابتدایی توسط اتاقک های تاریک (camera obscuera) بدیع امر شناخته شده بود و برای قرن ها به عنوان ابزاری کمکی مورد استفاده نقاشان بود ،ولی هیچ گونه ماده حساس به نوری جهت ثبت تصویر وجود نداشت . به سال 1830 میلادی ترکیبی از نیاز نقاشی و رشد فزاینده اکتشافات علمی اولین استفاده موفق از موادشیمیایی حساس به نور در دوربین را شکل داد ؛جایی که در واقع شروع داستان عکاسی است .


 اگر تاریخ عکاسی را مطالعه کنیم آن را فنی معرفی می کنند که ابداع دو مخترع فرانسوی لویی ژاک مانده داگر و ژورف نیسفور نیپس بوده است و یکی از ثمرات انقلاب صنعتی شمرده میشود.


انقلاب صنعتی که از انگلستان آغاز شد و سپس اروپا و آمریکا را فرا گرفت، سبب ایجاد تحولاتی بنیادین در شیوه های ارتباطی شد ؛ آنچنان که فنون تصویرسازی مرسوم در قرن نوزدهم ، دیگر پاسخگوی نیاز های جدید نبود. از شیوه های تصویرسازی ان زمان میتوان به حکاکی بر روی چوب و فلز که دقت کافی  نداشتند و زمان بر بودند نام برد .پس در دوران جدید ما نیازمند به اختراع فنی بودیم که تصاویر را بادقت بیشتر و زمان کمتری بیافریند. ژوزف نیپس نخستین عکس تاریخ را که در حال حاضر موجود است پدید آورد . این عکس که بر اساس پژوهش های به عمل امده در 1826 یا 1827 گرفته شده ، تصویر مثبتی است که مستقیما بر روی صفحه ی حساسی از جنس قلع به ثبت رسیده است. تصویر مزبور با آن که زمخت و مغشوش به نظر می رسد ، اثر برجسته ای است و درمیان تمامی تصاویر نخستین عکاسی احتمالا جادویی ترین آن هاست.